Το πολυβινυλοχλωρίδιο (IUPAC Πολυχλωροαιθανεδίλιο) κοινώς PVC, είναι ένα θερμοπλαστικό πολυμερές. Πρόκειται για ένα πολυμερές του βινυλίου που είναι κατασκευασμένο από επαναλαμβανόμενες ομάδες βινυλίου (ethenyls), που έχουν αντικαταστήσει ένα από τα υδρογόνα με μια ομάδα χλώριου.
Το πολυβινυλοχλωρίδιο είναι η τρίτη πιο διαδεδομένη παραγόμενη πλαστική ύλη, μετά από το πολυαιθυλένιο και το πολυπροπυλένιο. ^[1] Το PVC χρησιμοποιείται ευρέως στις κατασκευές γιατί είναι φθηνό, ανθεκτικό και εύκολο στη συναρμολόγηση. Η παραγωγή PVC αναμένεται να υπερβαίνει τα 40 εκατ. τόνους μέχρι το 2016 ^[2].

Μπορεί να γίνει πιο μαλακό και πιο ευέλικτη με την προσθήκη πλαστικοποιητών, οι πιο διαδεδομένες από αυτούς είναι φθαλικές ενώσεις. Σε αυτή τη μορφή, χρησιμοποιείται σε είδη ένδυσης και ταπετσαρίες, καθώς και για την παραγωγή εύκαμπτων σωλήνων και σωληνώσεων, πατωμάτων, μεμβρανών για στέγες και μόνωση ηλεκτρικών καλωδίων. Επίσης συνήθως χρησιμοποιείται σε κούκλες και σε  φουσκωτά προϊόντα όπως τα στρώματα νερού, παιχνίδια πισίνας και φουσκωτές κατασκευές.

Εφαρμογές

Οι εγγενείς ιδιότητες του PVC το καθιστούν κατάλληλο για μια ευρεία ποικιλία εφαρμογών. Είναι βιολογικά και χημικά ανθεκτικό, πράγμα που το καθιστά το πλαστικό επιλογή για τους περισσότερους οικιακούς αγωγούς αποχέτευσης και άλλες εφαρμογές σωληνώσεων, όπου η διάβρωση περιορίζει τη χρήση του μετάλλου.

Με την προσθήκη των τροποποιητές των επιπτώσεων και σταθεροποιητές, γίνεται ένα δημοφιλές υλικό για κουφώματα. Με την προσθήκη πλαστικοποιητές, μπορεί να γίνει αρκετά ευέλικτο ώστε να χρησιμοποιείται σε καλώδια εφαρμογές ως μονωτής σύρμα.

Το πολυπροπυλένιο (ΡΡ) είναι συνθετική οργανική ένωση, ανήκει στη μεγάλη κατηγορία των πλαστικών,  είναι άοσμο, άχρωμο και διαυγές, χαρακτηρίζεται ως θερμοπλαστικό πολυμερές, ανήκει στις πολυολεφίνες και προέρχεται από τον πολυμερισμό του προπυλενίου. Το πολυπροπυλένιο είναι ανθεκτικότερο και ελαφρύτερο, με χαμηλή διαπερατότητα του ατμού, καλή αντίσταση σε λίπη, σταθερό σε υψηλές θερμοκρασίες και αρκετά λαμπερό.Πέραν της καταλληλότητάς του για πλήρη ανακύκλωση,  έχει πολύ χαμηλή ενσωματωμένη ενέργεια σε σχέση με άλλα υλικά  και κυρίως με τα μέταλλα όπως ο χαλκός και το ατσάλι,  με συνέπεια να επιβαρύνει ελάχιστα το περιβάλλον σε  εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Το ΡΡ (πολυπροπυλένιο) είναι η καλύτερη επιλογή υλικού για τη βιομηχανία τροφίμων και ποτών, ειδικότερα για φιάλες μωρών.

Το πολυαιθυλένιο υψηλής πυκνότητας είναι μια θερμοπλαστική ρητίνη. Στην θερμοκρασία δωματίου η πυκνότητα είναι μεταξύ 0.94 και 0.96 g/cm ³, περίπου το 60% είναι κρυσταλλικό και το υπόλοιπο είναι άμορφο. Μεταξύ 125° – 135° C, το πολυαιθυλένιο λιώνει και το ιξώδες είναι μοριακά εξαρτώμενο από το βάρος. Η πυκνότητα τήξεως μειώνεται στο 0.80 g/cm ³.Χρησιμοποιείται συνήθως για φιάλες γάλακτος και πόσιμου νερού. Το HDPE έχει την φύση του υλικού που είναι ισχυρότερο, πιο σκληρό και αδιαφανές και πιο ανθεκτικό σε υψηλές θερμοκρασίες. Είναι ασφαλές για τρόφιμα, ωστόσο συνιστάται και αυτό για μία μόνο χρήση, διότι απελευθερώνει τριοξείδιο του αντιμονίου, το οποίο αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου.

Πολυαιθυλένιο ή polyethene είναι τα θερμοπλαστικά προϊόντα που χρησιμοποιούνται ευρέως στα καταναλωτικά προϊόντα. Το όνομά του προέρχεται από μονομερές ethene χρησιμοποιημένος για να δημιουργήσει το πολυμερές σώμα. Στην πολυμερή βιομηχανία το όνομα κονταίνουν μερικές φορές PE, παρόμοιος με το πώς άλλα πολυμερή σώματα όπως πολυπροπυλένιο και πολυστυρένιο στα PP και PS, αντίστοιχα.

Το πολυαιθυλένιο είναι ταξινομημένο σε διάφορες διαφορετικές κατηγορίες βασισμένες συνήθως στο του πυκνότητα και διακλάδωση. Οι μηχανικές ιδιότητες του PE εξαρτώνται σημαντικά από τις μεταβλητές όπως η έκταση και ο τύπος διακλάδωση, η δομή κρυστάλλου, και μοριακό βάρος.

• UHMWPE (υπερβολικό PE μοριακού ψηλού βάρους)
• HDPE (PE υψηλής πυκνότητας)
• HDXLPE (υψηλή πυκνότητα διασυνδεμένος PE)
• PEX (διασυνδεμένο PE)
• MDPE (μέσο PE πυκνότητας)
• Ldpe (PE χαμηλής πυκνότητας)
• LLDPE (γραμμικό PE χαμηλής πυκνότητας)
• VLDPE (πολύ PE χαμηλής πυκνότητας)